دارایی های غیرجاری در حسابداری

دارایی های غیرجاری چیست؟

دارایی های غیرجاری سرمایه گذاری های بلندمدت شرکت است که ارزش کامل آن در سال حسابداری محقق نمی شود. آنها معمولاً به شدت غیر نقدشونده هستند، به این معنی که این دارایی ها نمی توانند به راحتی به پول نقد تبدیل شوند. نمونه هایی از دارایی های غیرجاری شامل سرمایه گذاری ها، مالکیت معنوی، املاک و مستغلات و تجهیزات است. دارایی های غیرجاری در ترازنامه شرکت ظاهر می شود.

درک دارایی های غیرجاری

دارایی های یک شرکت به دو دسته تقسیم می شوند: دارایی های غیرجاری و جاری که در ترازنامه شرکت آمده است. دارایی های غیرجاری که به آن دارایی های بلندمدت نیز گفته می شود، به جای هزینه، سرمایه گذاری می شوند. این بدان معناست که شرکت به جای تخصیص کل هزینه به سال حسابداری که دارایی در آن خریداری شده است، بهای تمام شده دارایی را در طول سال هایی که دارایی مورد استفاده قرار می گیرد، تخصیص می دهد.

بخش دارایی های ترازنامه بر اساس نوع دارایی تقسیم بندی می شود. بخش اصلی «دارایی‌های جاری» است، که دارایی‌های کوتاه‌مدتی هستند که می‌توانند ظرف یک سال یا یک چرخه عملیاتی به وجه نقد تبدیل شوند. دارایی های جاری شامل اقلامی مانند وجه نقد، حساب های دریافتنی و موجودی می باشد. دارایی های غیرجاری همیشه در ترازنامه تحت یکی از عناوین زیر طبقه بندی می شوند:

سرمایه گذاری ها

اموال، ماشین آلات و تجهیزات

دارایی های نامشهود

دارایی های دیگر

اموال، کارخانه ها و تجهیزات – که ممکن است دارایی های ثابت نیز نامیده شوند – شامل زمین، ساختمان ها و ماشین آلات (از جمله وسایل نقلیه) می شود.

دارایی های غیرجاری در سه دسته اصلی قرار می گیرند: دارایی های مشهود، دارایی های نامشهود و منابع طبیعی. دارایی های غیرجاری اعم از مشهود، غیر مشهود و یا منابع طبیعی، بیش از یک سال برای شرکت سودمند خواهد بود. آن‌ها با دارایی‌های جاری متفاوت هستند، که می‌توانند به راحتی فروخته شوند، استفاده شوند، یا از طریق عملیات تجاری استاندارد ظرف یک سال، مانند موجودی کالا و حساب‌های دریافتنی، به پایان برسند.

دارایی های مشهود: دارایی های مشهود معمولاً دارایی های فیزیکی یا دارایی های متعلق به یک شرکت هستند، مانند املاک و تجهیزات. آنها نوع اصلی دارایی هایی هستند که شرکت ها برای تولید محصولات و خدمات خود از آنها استفاده می کنند.

دارایی های نامشهود: دارایی های نامشهود کالاهایی هستند که حضور فیزیکی ندارند. اگرچه ممکن است آنها مانند حق اختراع ایجاد شوند، دارایی های نامشهود نیز می توانند از فروش یا خرید واحدهای تجاری ایجاد شوند.

منابع طبیعی: منابع طبیعی دارایی هایی هستند که از زمین به دست می آیند. نمونه هایی از منابع طبیعی عبارتند از سوخت های فسیلی و الوار.

نمونه هایی از دارایی های غیرجاری

نمونه هایی از دارایی های غیرجاری شامل دارایی های ثابت مانند دارایی و تجهیزات است. سرمایه گذاری های بلندمدت مانند اوراق قرضه یا مستغلات یا سرمایه گذاری های انجام شده در شرکت های دیگر نیز دارایی های غیرجاری رایج هستند. علائم تجاری، فهرست مشتریان، و سرقفلی به دست آمده در یک ادغام یا اکتساب، همگی دارایی های نامشهود بلندمدت محسوب می شوند.

برای صنایع سرمایه بر غیرمعمول نیست که بخش بزرگی از پایه دارایی خود را دارایی های غیرجاری تشکیل می دهند. نمونه ای از این شرکت ها یک پالایشگاه نفت است. برعکس، مشاغل خدماتی ممکن است به حداقل یا بدون استفاده از دارایی های ثابت نیاز داشته باشند. در حالی که نسبت بالایی از دارایی های غیرجاری به دارایی های جاری ممکن است نشان دهنده نقدینگی ضعیف باشد، این ممکن است به سادگی تابعی از صنعت شرکت مربوطه باشد.

سایر دارایی های غیرجاری شامل ارزش تسلیم نقدی بیمه عمر است. صندوق کاهش اوراق قرضه که برای بازپرداخت آتی بدهی ایجاد می شود به عنوان دارایی غیرجاری طبقه بندی می شود. برخی از مالیات بر درآمد معوق، و هزینه های انتشار اوراق قرضه مستهلک نشده نیز دارایی های غیرجاری هستند.

در صورتی که منافع آتی ظرف یک سال دریافت نشود، دارایی های از پیش پرداخت شده ممکن است به عنوان دارایی های غیرجاری طبقه بندی شوند. به عنوان مثال، اگر اجاره بها برای 24 ماه آینده پیش پرداخت شود، 12 ماه به عنوان دارایی جاری در نظر گرفته می شود زیرا سود در طول سال استفاده می شود. 12 ماه دیگر غیر جاری در نظر گرفته می شود زیرا سود تا سال بعد دریافت نمی شود

انواع مختلف دارایی های غیرجاری چیست؟

دارایی های غیرجاری در سه دسته اصلی قرار می گیرند: دارایی های مشهود، دارایی های نامشهود و منابع طبیعی. دارایی‌های مشهود معمولاً دارایی‌های فیزیکی یا دارایی‌های متعلق به یک شرکت هستند، مانند املاک و تجهیزات. دارایی های نامشهود کالاهایی هستند که مانند حق ثبت اختراع، هیچ حضور فیزیکی ندارند. منابع طبیعی دارایی هایی هستند که از زمین به دست می آیند، مانند سوخت های فسیلی و چوب.

دارایی های غیرجاری چگونه محاسبه می شود؟

دارایی های غیرجاری به جای هزینه، سرمایه گذاری می شوند. این بدان معناست که شرکت به جای تخصیص کل هزینه به سال حسابداری که دارایی در آن خریداری شده است، بهای تمام شده دارایی را در طول سال هایی که دارایی مورد استفاده قرار می گیرد، تخصیص می دهد. بسته به نوع دارایی، ممکن است مستهلک شود. آنها در ترازنامه شرکت تحت دسته بندی های زیر ظاهر می شوند: سرمایه گذاری. دارایی، ماشین آلات و تجهیزات ؛ دارایی های نامشهود؛ یا سایر دارایی ها می باشد.

تفاوت بین دارایی های جاری و غیرجاری چیست؟

دارایی‌های جاری دارایی‌های کوتاه‌مدت در نظر گرفته می‌شوند زیرا معمولاً در طول سال مالی یک شرکت قابل تبدیل به پول نقد هستند و منابعی هستند که یک شرکت برای اجرای عملیات روزانه خود به آن نیاز دارد. به طور معمول، آنها در ترازنامه به قیمت فعلی یا بازار خود گزارش می شوند. دارایی‌های غیرجاری را می‌توان به عنوان سرمایه‌گذاری مورد نیاز برای نیازهای بلندمدت یک کسب‌وکار که ارزش کامل آن در سال حسابداری محقق نمی‌شود، تلقی کرد. آنها معمولاً بسیار غیر نقدشونده هستند، به این معنی که این دارایی ها به راحتی نمی توانند به پول نقد تبدیل شوند و برای اهداف حسابداری سرمایه گذاری می شوند.

نرم افزار حسابداری پژواک

شرکت مهندسی نرم افزار حسابداری پژواک اینک با ورود به دهه سوم فعالیت های خود و با پشتوانه بیش از یکصد هزار کاربر در سرتاسر ایران و به مدد تجربیات موفق در زمینه پشتیبانی و ارائه خدمات پس از فروش و همچنین سبد کالای تکمیل شده با بیش از ده ها نرم افزار تخصصی شده مشاغل مختلف ، مدعی است که می تواند جهت صنوف متفاوت نرم افزار متناسب که به بهترین شکل ممکن مدیریت مالی و نرم افزار حسابداری مجموعه را انجام دهد ارائه نماید.

دارایی های غیرجاری در حسابداری